δεκεμβριανα , και οχι απαραίτητα ποδηλατικά.....

Πὀσο ελεὐθεροι μπορούμε να παραμείνουμε στη ζωή μας; Πόσο μπορούμε να σεβαστούμε τον χώρο του άλλου;

Πόσο μπορούμε να μάθουμε να ζούμε χωρίς παιχνίδια εξουσίας, μέσα στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας;

Πώς επιτέλους μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι;

Μπορούμε;

Ερωτήματα που μπαίνουν κάθε φορά που ῾θυμόμαστε῾ ή μνημονεύουμε , με επετειακό τρόπο τον θάνατο ή τους θανάτους ατόμων, που πέθαιναν, (άθελά τους ή μή) στο όνομα μιας κοινωνικής ή πολιτικής σύγκρουσης.

Ο λόγος του θανάτου τους;

Πολύ απλά κάποιος ή κάποιοι δεν ανέχτηκαν ή δεν σεβάστηκαν το δικαίωμά τους να υπάρχουν, δεν άφησαν στην άκρη το γεγονός ότι ιδεολογικά ήταν διαφορετικοί!!!

Αυτήν  την τουλάχιστον ‘μη έξυπνη’ συμπεριφορά των ανθρώπων, δεν χρειάζεται να πάμε σε ακραίες περιπτώσεις για να την διαπιστώσουμε...

Στον δρόμο της δουλειάς μας την βλέπουμε καθημερινά!...Είμαι με το ποδήλατο , και είναι ο άλλος με το αμάξι , είναι πιο δυνατός και κατέχει περισσότερο χώρο στο δρόμο και όμως θέλει να εκτοπίσει ακόμα και μένα! Θέλει να εισβάλει στον χώρο μου με την βία....

Η βία είναι μια κατάσταση που γίνεται όλο και πιο διάσπαρτη με διάφορους τρόπους....

Και δεν ζητάμε  να επικεντρωθούμε μόνο στην βία που ασκεί ένα σύστημα, όπως είναι μια κυβέρνηση ή μια αστυνομία στους πολίτες της , αυθαίρετα γιατί ακριβώς διαθέτει την δύναμη να το κάνει....(παραδείγματα έχουμε πολλά, ξαφνικοί φόροι, και κατανομή των χρημάτων , σίγουρα όχι υπέρ του κοινού ωφέλους , μαζικές προσαγωγές ατόμων σε τμήματα, χωρίς σαφής δικαιολόγηση, απαράδεκτη συμπεριφορά αστυνομικών-πολιτικών, ευρύτερα απαράδεκτη συμπεριφορά αυτών που νομίζουν ότι κατέχουν την δύναμη....Αλλά τίθεται εδώ ένα ερώτημα...῾ποιά δύναμη νομίζουν ότι κατέχουν;῾

Η βία δυστυχώς υπάρχει μέσα μας, την αναπαράγουμε εμείς οι ίδιοι στις σχέσεις μας , στην οικογένεια μας, στους φίλους μας.....

Ας αναλογιστούμε πόσες φόρες έχουμε τσακωθεί με τον φίλο ή την φίλη μας, γιατί ακριβώς δεν θέλουμε να δεχτούμε ένα λάθος μας ή μια διαφορετική προσέγγιση

Ας αναλογιστούμε πόσες φορές έχουμε προσπαθήσει να επιβάλουμε την γνώμη σας , ακόμα και με βίαιο τρόπο, π.χ φωνές κ.α

Ας αναλογιστούμε πόσες φορές έχουμε τσακωθεί ή βριστεί με άλλον οδηγό στον δρόμο, επειδή έκανε κάτι που δεν μας ἀρεσε, .....

Ας αναλογιστούμε πόσες φορές , στην διάρκεια μιας μέρας θυμώνουμε, έχοντας η όχι δίκιο.....

Ας αναλογιστούμε στην τελική πόσο εθισμένοι είμαστε στην εικόνα της βίας, που μας βομβαρδίζει από παντού.....

Δυστυχώς η βία υπάρχει μέσα μας....(δεν είναι ιστορικά σαφές το πώς ρίζωσε...) και αν δεν την βγάλουμε εμείς από μέσα μας, δεν θα βγεί ποτέ από το σύστημα που αυτήν την στιγμή, ελέγχει την καθημερινότητά μας.......