Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΑ …ΠΕΝΤΑΛ

«Τα ποδήλατα δε κλείνουν τη κυκλοφορία... Είναι η κυκλοφορία!»

Ήταν απόγευμα Κυριακής. Δεν ήταν μία οποιαδήποτε Κυριακή και η διαφορά της από τις υπόλοιπες οφειλόταν αφενός στο ότι ήταν η τελευταία του Καλοκαιριού και αφετέρου στο ότι στην Κεντρική πλατεία της Καλαμάτας επικρατούσε ένα ασυνήθιστο αδιαχώρητο. Δεκάδες ποδήλατα είχαν κατακλείσει το χώρο μπροστά από τα «ψαράκια» και το πρώτο ηχηρό μήνυμα εστάλη, έτσι απλά. Και η επανάσταση άρχισε, μαζί με το πρώτο Critical Mass…

«Η πόλη χρειάζεται αμάξι όσο και το ψάρι ποδήλατο», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Ντιν Κέιμεν - εφευρέτης του διάσημου ηλεκτρικού πατινιού Segway - παραθέτοντας αφενός μία σοβαρή αλήθεια και αφετέρου κάνοντας ένα καλό promotion για το οικολογικό του επίτευγμα. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει με μεγάλη επιτυχία μια συντονισμένη προσπάθεια για την αξιοποίηση των εναλλακτικών και πιο οικολογικών μέσων μετακίνησης σε μεγάλες και μικρές πόλεις της προοδευτικής Ευρώπης.

Στην Ελλάδα η κατάσταση με τα αυτοκίνητα έχει παραγίνει σε βαθμό παράνοιας, ακόμα δε και σε αστικά κέντρα που η πληθυσμιακή τους πυκνότητα δεν τη δικαιολογεί. Από τη μία πλευρά υπάρχει η επιτακτική ανάγκη των συνεχών μετακινήσεων - κάτι φυσιολογικό δεδομένων και των συνθηκών - και από την άλλη η γενικότερη συμφόρηση σε κεντρικές οδικές αρτηρίες που προκαλεί χρονοτριβή, νεύρα και άγχος (δεν είναι και ότι καλύτερο να θες μισή ώρα να πας από το κέντρο της Καλαμάτας στη παραλία…). Το κακό του πράγματος ξεκινάει από τη νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να λειτουργούμε σαν λαός κάτι που μας θέλει να πηγαίνουμε ακόμα και για τσίχλες με το αυτοκίνητο. Μπορεί να διαβάζεται λιγάκι υπερβολικό παρ’ όλα αυτά η σχέση του πραγματικότητα δεν είναι και τόσο μακρινή. Οφείλουμε να παραδεχτούμε εν τούτοις πως οι χρήστες ποδηλάτου αυξάνονται κάθε χρόνο, σχεδόν διπλασιάζονται, αλλά ακόμα παραμένουν πολύ μικρή μερίδα των οχημάτων που κινούνται καθημερινά στους δρόμους. Το δίκτυο ποδηλατοδρόμων που υπάρχει σήμερα σε λίγες μόνο πόλεις περιλαμβάνει ελάχιστα χιλιόμετρα και σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι λειτουργικό, αφού το τελικό αποτέλεσμα διαφέρει πολύ από τον αρχικό σχεδιασμό. Οι Έλληνες χρήστες του ποδηλάτου θα ήταν σίγουρα πολλοί περισσότεροι αν υπήρχαν λίγο καλύτερες συνθήκες στους δρόμους και «χώρος» για το ποδήλατο. Γεγονός είναι ότι πολλοί θα ήθελαν να το χρησιμοποιούν καθημερινά αλλά φοβούνται τα αυτοκίνητα. Γεγονός είναι επίσης ότι ο χρόνος μετακίνησης με ένα ποδήλατο σε αποστάσεις μικρότερες των πέντε χιλιομέτρων είναι αρκετά μικρότερος από τον αντίστοιχο με αυτοκίνητο. Το ποδήλατο δεν «κολλάει» στην κίνηση, παρκάρεται οπουδήποτε και δίνει την αίσθηση της ελευθερίας που ποτέ δεν μπορούμε να έχουμε με ένα μηχανοκίνητο μέσο.

Ακόμα σημαντικότερες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία των ποδηλατών μετακίνησης. Eνας άνθρωπος που πηγαινοέρχεται στη δουλειά με το ποδήλατο, διανύοντας μια συνολική απόσταση 8 χλμ. κάνει καθημερινή αερόβια άσκηση για 35-40 λεπτά και καλύπτει σε ετήσια βάση από 3 έως 4 χιλιάδες χιλιόμετρα που σε άλλη περίπτωση θα έκανε με το αυτοκίνητο ή με μέσα μαζικής μεταφοράς. Ενδιαφέρον είναι ότι οι χρόνοι μετακίνησης είναι ίδιοι ή μεγαλύτεροι με άλλα μέσα μεταφοράς με εξαίρεση τα δίτροχα. Η καλύτερη υγεία των ανθρώπων που μετακινούνται με το ποδήλατο είναι δεδομένη, από τη στιγμή που συμπληρώνουν αρκετές ώρες σε εβδομαδιαία βάση με ήπια άσκηση, ενταγμένη στο καθημερινό τους πρόγραμμα.

Το θαύμα του ποδηλατοδρόμου στην Καλαμάτα

Μια καλή αρχή ή καλύτερα ένα σημάδι αλλαγής πλεύσης δόθηκε τον περασμένο Απρίλιο με την ομόφωνη υπερψήφιση της κατασκευής ποδηλατοδρόμου στην Καλαμάτα από το σώμα του Δημοτικού Συμβουλίου. Χαραγμένη για πάντα στις καρδιές μας έμεινε και θα μείνει η αποσαφήνιση από πλευράς δημοτικής αρχής, του αν θα ξεβάφει ο νέος ποδηλατοδρόμος εν μέσω πολιτικών διαφωνιών ανάμεσα στις παρατάξεις. Το ζήτημα είχε ήδη αρχίσει να μπαίνει στην τελική ευθεία με την παρουσία του Ευριπίδη Στυλιανίδη στη πόλη μας, ο οποίος κατά το πέρασμά του από το δημαρχείο δεσμεύτηκε για το «σπρώξιμο» της περίπτωσης κατασκευής του έργου στη Καλαμάτα μιας και τα χρονικά περιθώρια είχαν στενέψει δραματικά. Εν τέλει και χωρίς ιδιαίτερες χρονοτριβές, οι απαραίτητες εγκρίσεις ήρθαν και μαζί τους οι πρώτες μελέτες. Τα 3,7 χιλιόμετρα που θα εκτείνεται το δίκτυο του ποδηλατόδρομου μπορεί να μην καλύπτει στο έπακρον τις ανάγκες των ποδηλατιστών της Καλαμάτας ωστόσο θα μπορούσε να θεωρηθεί μια τρομερά αισιόδοξη αρχή. Βέβαια τα πράγματα θα είναι πιο ξεκάθαρα όταν τελειώσει δεδομένων και των δυσκολιών που υπάρχουν. Το συμπέρασμα που μπορούμε να πούμε πως βγάλαμε με ασφάλεια είναι πως το ποδήλατο στη Καλαμάτα είναι μάλλον καλοδεχούμενο μέσο και με έναν καλό ποδηλατόδρομο αναμφίβολα θα αποτελέσει και ένα καλό όπλο που αναμένεται να έχει πολλαπλό και θετικό αποτέλεσμα. Πιο ισχυρό βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της καρδιάς της πόλης που αναμένεται να μας χαρίσει ένα λιγότερο δυσκοίλιο κέντρο.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να αποτινάξουμε το ζυγό του καυσαερίου καλωσορίζοντας μία νέα εποχή, μία εποχή στην οποία οι τέσσερις τροχοί δεν έχουν περίοπτη θέση στο πάνθεον των μετακινήσεων….

Kωνσταντίνος Κουλοχέρης

Πηγή: Must magazine